Is dit dan het einde..... van dit blog?!?

Er knaagt iets aan me de laatste tijd, het knaagt zelfs al langere tijd aan me, zeg maar een maand of 2… Ik had geloof ik nog zo’n blog ergens liggen, waarmee ik mensen op de hoogte zou houden van mijn dagelijkse beslommeringen in het buitenland (voor degenen die het alweer vergeten zijn, ik zit in Curaçao ;)). Maar elke keer als ik ging zitten om te verzinnen wat ik nou eens moest schrijven kwam ik bedrogen uit, wat moet ik nou schrijven? Zal ik vertellen hoe het weer hier (nog steeds) is? Nog steeds een graadje of 30 met heel af en toe wat regen. Zal ik vertellen hoe het met de happy hours is? Nee, dat heb ik bij de laatste paar blogs ook al gedaan, iedereen weet al dat het elke dag happy hour is en dat ik daar logischerwijs dan ook vaak te vinden ben. Zal ik vertellen hoe het op mijn werk is? Ja, dat kan op zich wel, het gaat goed. Maar goed, ik ben er nu voor gaan zitten en ga een poging doen om jullie te updaten.

Sinds de laatste update heb ik met veel plezier in mijn auto gereden, links en rechts gerepareerd eraan en daar blijven we ook nog wel even mee bezig. De laatste reparatie heb ik namelijk bij een echte garage laten doen (normaal bij een “monteur onder de boom”) en die vertelde me dat ik beter die auto kon verkopen en een nieuwe kopen. Maar voor hetzelfde geld koop ik natuurlijk weer net zo’n barrel als deze, dus dat leek me niet zo’n goed idee. Ik blijf gewoon rustig een beetje opknappen en rijdend houden voor de komende anderhalf jaar. Hoop ik. Heel erg.
Op mijn werk zijn we inmiddels overgestapt naar een vijfdaagse werkweek, helaas wel met hetzelfde aantal uren (44), dus ik moet 4 dagen 9 uur en 1 dag 8 uur werken. Maar ik hoor jullie al denken: “daar word je hard van!” En dat klopt, heb er helemaal geen problemen mee, moet wel zeggen dat door 1 uurtje extra een dag een stuk langer lijkt te duren. Dit in tegenstelling tot eerder als ik op een achturige werkdag een uurtje overwerkte, heeft iets te maken met je instellen op een lange dag werken denk ik. Heb nu in ieder geval wel dagelijks mijn “vier uur cup a soup” momentje, waar ik ook dankbaar gebruik van maak om een lekker cupasoupje te eten, om daarna nog even een uurtje te knallen.

Knallen? Waarmee dan, hoor ik jullie denken… Want zoveel uitleg had ik natuurlijk nog niet gegeven over mijn werk van kosten controleren. Zaken als dagelijkse tellingen bijhouden van de biervoorraad en vergelijken met de verkopen, om te zien hoeveel bier ik “kwijt” ben (heul veul), kostenbesparende investeringen onderzoeken (heel duur), food cost en beverage cost (inslagpercentages) berekenen, bestellingen doen, bestellingen verwerken in mijn gameboy en een plan opzetten om de opslagcapaciteit van onze warehouse met een grote opruimbeurt te verviervoudigen. Efficiënt inrichten en/of opruimen/inruimen heeft men hier nog niet van gehoord zeg maar. Over het algemeen ben ik gewoon rustig mijn ding aan het doen en heb ik mijn plaatsje wel gevonden binnen Avila.

Wat gebeurt er hier verder zoal? Nou, om te beginnen zijn mijn ouders, broer, schoonzus en nichtje langs geweest voor anderhalve week. Erg leuk om met hen over het eiland te gaan en weer verhalen te horen over hoe het vroegâh was enzo. En om te horen dat ze toch stiekem wel een beetje van baalden dat ze/we hier niet waren blijven wonen. Ik ben het met ze eens. Helaas hadden ze eigenlijk niet lang genoeg geboekt, want toen ze weg waren was het carnaval. En dat is niet zoals in Nederland waar iedereen dronken is (oke, dat eigenlijk wel), op straat loopt (oke, dat eigenlijk ook wel), in rare kleding (dat ook wel) en de hele dag alaaf roept. Nee, hier is er de tumba, dat is een liedje die van tevoren wordt verkozen uit een stuk of 30-40 inzendingen en die wordt dan gespeeld door allemaal wagens tijdens een van de vele optochten. Zo is er de kinderparade, de tienerparade, de grote parade, de avondparade en dan vergeet ik er nog een aantal. Dit zijn optochten zoals wij Nederlanders die kennen van de dance parade (en zomercarnaval? Ben ik nog nooit geweest, maar zou wel eens vergelijkbaar kunnen zijn), vrachtwagens met een heleboel mensen die er al dansend achteraan lopen. Met verschil dat het hier dus “schudden-met-die-heupen/billen-muziek” is in plaats van “hakken-met-die-voeten-muziek”. Ik heb geen van de optochten helemaal afgekeken, omdat er iets van 35 wagens aan mee doen en het rond de 4 uur duurt voor die allemaal voorbij zijn. Op een gegeven moment heb je het wel een beetje gezien/gehoord allemaal, maar het is wel erg leuk om mee te maken en te zien.

Verder gebeurt er hier niet veel bijzonders, ik leef een leven zoals jullie dat ook ongeveer doen in Nederland, met als uitzondering dat het bij mij iets aangenamer is om buiten te zijn. Ik doe ook iets meer aan buiten”sport” hier, namelijk surfen en duiken. Surfen was een poging om te kijken of ik het nog steeds (niet) kon, die inderdaad bewezen heeft dat ik het nog steeds niet kon. Misschien dat ik dat een beetje op ga pakken in de komende maanden, maar voorlopig ben ik ook druk met duiken. Een ex-huisgenoot van hier is namelijk duikinstructeur die in zijn vrije tijd ook nog wel eens een beetje wil duiken zonder dat hij allemaal cursisten in de gaten moet houden. Dus zo af en toe spreken we eens af om een duikje te wagen danwel onder te duiken. Heb nu sinds ik hier ben al zo’n 6 duiken gemaakt en het bevalt echt super, mooi koraal, leuke visjes/morene’s/krabben/enz. Met als hoogtepunten toch wel een schildpad met een diameter van een meter en een wrakduik. Het wrak ligt op 30 meter diepte en is compleet begroeid met koraal, heel mooi om van buiten te zien, want hij is nog bijna geheel in tact verder. Dan kan je het ruim nog in en zelfs zijn we nog even in de stuurhut geweest, was echt super vet om zo te duiken. Helaas ben ik nog op zoek naar zo’n onderwater behuizing voor mijn camera, anders had ik al wel wat mooie foto’s kunnen uploaden van mijn duiken. Maar eigenlijk maak ik heel erg weinig foto’s boven water en vraag ik me af of dat onder water anders zou zijn…

Ik zal nog even bestuderen of ik nog leuke foto’s up te loaden heb, maar dat betwijfel ik. Aangezien ik hem bijvoorbeeld met carnaval enzo vergeten was… Oh ja, in ieder geval de foto met mijn “nieuwe look”, voor degenen die hem nog niet gezien hebben.

Dit was voorlopig het laatste berichtje op waarbenjij.nu van mijn kant. Ik heb niet zo heel veel te vertellen (ook al lijkt het na bovenstaand lange verhaal niet zo), omdat ik hier in principe hetzelfde doe wat jullie in Nederland ook doen; wonen, werken en leuke dingen. Met als toegevoegde bonus dat ik het niet in rotweer hoef te doen maar op een tropisch eiland. Dus misschien ontvang je ooit weer eens een waarbenjij.nu mailtje van me, of misschien wordt het gewoon een direct mailtje om eens bij te kletsen, of een MSN/Skype gesprek of gewoon eens lekker bellen.. Alles is mogelijk tegenwoordig, ben al lang blij dat ik dit niet hoef te schrijven met pen en papier en dan 100 keer en dat dan op de post te doen. Zou me een vermogen aan tijd en geld kosten! Maar dat zijn jullie natuurlijk als trouwe lezers wel waard…

Ayo, de groeten en tot horens en/of bellens en/of mailens dan maar!