This is myyyy life... Of: mijn dagelijks leven

Ik denk, laat ik eens even wat anders updaten dan werk en feest… Namelijk, hoe woon ik en wat rijd ik. Na een maandlange zoektocht heb ik dan eindelijk een geschikte bolide gevonden, waar ik zonder (al teveel) schaamte in rond durf te rijden. Tijdens deze zoektocht naar een bolide heb ik onder andere een levensgevaarlijk wrak bestuurd naar een monteur, deze auto had een hele stroeve rem en maakte vreemde geluiden en bleek dan ook aan de onderkant helemaal weggeroest te zijn. Verder nog een bak die “op drie poten liep” aldus de monteur, dit houdt in dat maar 3 van de 4 cilinders het deden (als het “op vijf poten” is, betekent het waarschijnlijk 5 van de 6). En een bak waar een heleboel aan versleuteld moest worden, want hij was onder andere lek aan het dak, maar de eigenaresse wilde niet afdingen. Dan doen we het natuurlijk gewoon niet, met de vermelding dat als ze hem niet meer kwijt zou raken voordat ze het eiland verliet, ze altijd nog mocht bellen voor de helft van de geboden waarde. Niks meer gehoord, denk dat ze boos was…
Uiteindelijk dus om de hoek van waar ik woon (daarover straks meer) een jongen die zijn auto wilde verkopen ivm vertrek naar Nederland. Een Ford Escort 2.0 16v (vette shit!) uit 1999, dus een stuk nieuwer als alles wat ik voorheen geprobeerd had, verder airco, electrische ramen, automaat, centrale deurvergrendeling met AB en last but not least een spoilah! Ja, een spoiler, aangezien het een Escort SE Sport is… Ik rij dus met gierende banden bij stoplichten weg en maak dikke burnouts bij straatraces enzo. Of misschien had dat ooit gekund, door de tropenjaren van de auto is hij niet zo enorm soepel meer, maar hij rijdt, heeft heerlijke airco en brengt me volgens de monteur met af en toe wat onderhoud zeker de komende anderhalf jaar wel waar ik zijn moet. In hoeverre ik deze garantie moet vertrouwen en of ik überhaupt iets aan zo’n garantie heb weet ik nog niet, dat horen jullie vanzelf (of hopelijk dus niet). Als ik nog foto’s kan uploaden zal ik er een mooie foto van op zetten, dan zie ik de jaloerse commentaren met spanning tegemoet.

Dit was dus wel mijn eerste uitgebreide ervaring met de bureaucratie van dit eiland, “even” die auto overschrijven op mijn naam. Dit gaat als volgt: een bezoek aan de belastingdienst, een bezoek aan de keuringsdienst, een bezoek aan de verzekering en dan weer terug naar de belastingdienst. Op zich een middagje goed bezig dus… Dacht ik… haha… Dag 1, ophalen auto, samen met die jongen naar de belasting, uur wachten, daarna huurauto wegbrengen, naar de keuring, net 5 minuten te laat (k*t, hadden we die huurauto maar daarna weggebracht), dan maar ff naar de verzekering, maar je mag pas overschrijven als je bij de keuringsdienst bent geweest. Dag 2, vroeg naar de keuring, toch nog te laat, waren al 40 wachtenden voor me. Tweeënhalf uur later aan de beurt, keuringskaart overgeschreven, maar ik moest het wel afrekenen voor ik hem mee kreeg, zoals je begrijpt was de kassa natuurlijk alweer dicht voor de tweeënhalf uur durende middagpauze. Dus paar uur later weer terug gegaan, betaald en eindelijk de keuringskaart in bezit. Nu door naar de verzekering, die overschrijven, dit ging erg vlot verder, dus ik kon een half uur later alweer terug naar het belastingkantoor voor het laatste stukje van mijn overschrijving. Ik kwam om tien voor half vier aan, maar werd door de vriendelijke beveiligingsdame verteld dat het kantoor om half vier gesloten was. Aandringen om op mijn horloge te kijken dat het nog geen half vier was ten spijt, ik mocht niet naar binnen; morgen was ik de eerste. Dag 3, ik mocht om 7 uur naar binnen, maar om 8 uur gingen ze pas aan de slag. Ik wilde niet een uur eerder gaan zodat ik als eerste aan de beurt zou zijn, dus was ik er om kwart voor 8 en waarempel, om 8 uur kwam er beweging in. Uiteindelijk om 9 uur liep ik naar buiten als de officiële eigenaar van mijn nieuwe waggie. Wat een avontuur… In maart ergens moet ik nog eens door die bureaucratische molen heen om mijn wegenbelasting te betalen en nieuwe kentekenplaat op te halen, maar daar kan ik me voorlopig nog mentaal op voorbereiden.

Eigenlijk moet ik ook nog zo’n molen door om geregistreerd te worden als inwoner van Curaçao, maar dat wordt gelukkig geregeld door het werving en selectiebureau die deze baan “voor mij geregeld hebben”. De aanvraag is gedaan en ik ben als het goed is over een maand of 3 ergens wel door de ambtelijke molen heen en officieel Curacaos-Nederlands staatsburger (dubbel paspoort! Ik kan burgemeester van Rotterdam worden!).

Ja, dan was er ook nog dat huisje waar ik naar op zoek was. Dat was ook ingewikkeld, aangezien ik natuurlijk de luxe had van 2 weken hotel en 2 weken oppashuis dat voorzien was van alle luxe en comfort. Uiteindelijk heb ik gesetteld voor minder dan het beoogde tweeslaapkamer appartement met alles erop en eraan voor weinig geld. Ik zit nu in een kamer met eigen voordeur en badkamer, gedeelde keuken en openbare ruimte, hangmatten enz. Ik heb er 4 huisgenoten, waaronder een duikinstructeur en 3 surfers die de hele dag les geven en verder een beetje blowen. Hoe ik het ook uitleg, ik word toch niet geloofd dat ik niet mee blow, maar bij deze een poging: Ik doe echt niet mee. Maar ik moet het natuurlijk wel een keertje proberen, van die Curaçaose wiet (pa/ma: dit stuk mag je voor opa en oma wel even eruit knippen, denk dat ze het niet willen weten, jullie misschien ook niet, maar ja, dan had je maar digibeet moeten blijven). Ik hou jullie op de hoogte. Maar ik zit hier dus verder prima, het is sober, bijna Spartaans te noemen, maar wel op een goede locatie. Ongeveer 5 minuten bij het strand vandaan, 10 minuten van mijn werk en loopafstand naar de supermarkt. Nu is het verder alleen maar zaak dat ik op mijn gemak ga zoeken naar een woning waar ik echt anderhalf jaar wil gaan slijten, maar ik zit niet op de schopstoel.

Voor de belangstellenden:
Mijn adres is Granaatappelweg 80, te Curaçao. Postcode of stad niet echt nodig volgens mij. Telefoonnummer is +5999 693 1326 en mijn e-mailadres heb je denk ik wel als je dit leest.

Helaas kan ik geen youtube filmpje embedden, dus bij deze een link wat het leventje op Curaçao wel aardig leuk beschrijft:

http://nl.youtube.com/watch?v=o-5BY9Gx5yI

Ayo!