3 maanden alweer (bijna)

Zo, het is inmiddels geloof ik wel weer een klein beetje tijd voor een stukje hier op mijn waarbenjij.nu… Je moet op een gegeven moment ook gewoon je belevenissen op gaan sparen, want anders dan worden het een beetje saaie stukjes. Ik zit hier nu al zo goed als drie maanden, waar gaat de tijd toch heen. Het lijkt nog de dag van gisteren dat ik wegging uit dat koude kikkerlandje (is het daar nog steeds zo koud en rotweer?) naar het nog koudere Beijing. Hier is het inmiddels gewoon al echt lekker weer, behalve dan afgelopen weekend, het heeft namelijk gisteren (zondag) en vandaag flink geregend. Maar dat kan hier nooit kwaad met al het stof en de vuiligheid op straat.

Eventjes mijn laatste stukje lezen, dan weet ik weer waar ik moet beginnen met vertellen. (Ik zie net dat ik dat vorige keer ook al had getypt)

Maar goed, het karaokeren was ik gebleven. Wat een belevenis! De karaoke waar we heen zijn geweest was dus gewoon reusachtig, daar kan je helemaal in verdwalen. Allemaal kleine zaaltjes, waar je met je groep in gaat en dan zingen. Of in ieder geval eerst ruzie zoeken met de bediening, want die was in het Chinees. En dat blijft toch echt gewoon Chinees voor me. Ik spreek inmiddels al wel vloeiend een woordje of 10 Chinees, maar daar blijft het even bij. Misschien dat ik nog eens een lesje neem ergens. But I digress… De karaoke was dus helemaal geweldig, genoeg Engelse nummers om lekker op los te gaan. Uiteindelijk heb ik 1 uurtje geslapen om vervolgens weer aan het werk te gaan. Was best pittig zeg maar, maar je moet wat over hebben voor kara-oké. Daarna heb ik 12 dagen aan een stuk gewerkt om tijdens het bezoek van de paps en de mams een beetje vrij te zijn, wel zo gezellig.

En gezellig was het zeker! Zaterdag ochtend mijn ouders opgehaald van het vliegveld, waren redelijk op tijd en ik was gewoon ruim op tijd. Gelukkig kon ik bij de Starbucks terecht op het vliegveld om een beetje wakker te worden. Na wat innige omhelzingen met een bak koffie eindelijk aan de sigaar, want de oude blom had al aardig wat uurtjes niet meer gerookt natuurlijk. Toen vervolgde de weg naar het hotel, niet mijn hotel, want daar kon ik alleen voor 150 euro per nacht een kamer boeken. Vond ik een beetje overdreven. Dus ze zaten in het Home Inn, een Chinese hotelketen met zo’n 40 hotels in Beijing, was erg netjes voor slechts 35 euro per nacht. Toen heb ik ze meteen maar meegenomen voor de standaard zaterdagmiddag bezigheid: ontbijtje bij Bocata (een broodjeszaak met heeeele lekkere panini’s), ff over Ya Show gelopen (indoor markt met een heleboel hele neppe hele goedkope kleren en andere rommel) alwaar ze ook meteen kleren gekocht hebben en ’s avonds uit eten. Daar sloeg ik de spijker meteen op zijn kop, want in de Lekker top 8 van deze week kwam dit restaurant meteen op de eerste plaats. Goed begin halve werk ofzo?

De rest van de week werd gevuld met alles wat Beijing toeristisch zo aantrekkelijk maakt. Het is niet heel veel, een weekje is gewoon genoeg om het belangrijkste mee te pakken. Zeker als je zo’n geweldige gids regelt! We gingen naar de Muur, want dat is toch een van de belangrijkste attracties (ja, je leest het goed, attractie, daarover straks meer) van een weekje Beijing. Achterop een plattegrond van Beijing stond een mooie advertentie over airconditioned guided tours naar de Muur. Klinkt goed natuurlijk, maar bleek bij nader inzien toch iets minder te zijn. De auto had geen airco maar arko (alle ramen kunnen open) en was uit hetzelfde bouwjaar als ondergetekende en dat is al best wel lang geleden. We hadden een gids en een chauffeur, de chauf sprak geen woord engels, de gids iets meer, maar had eigenlijk helemaal niks interessants te vertellen. Behalve dan dat we even ergens bij een porselein fabriek konden gaan kijken en ergens thee konden gaan drinken. Daar zat natuurlijk alle provisie in die zij die dag dacht te gaan verdienen. Die heeft ze dus niet verdiend. Ik denk dat ze uiteindelijk nog wel aan de voet van de Muur iets verdiend heeft in termen van provisie, aangezien we daar een kopje senseo hebben gedronken voor 55RMB per kopje. Dat is € 5,50! Ik was een klein beetje vergeten om er eerst over de prijs te onderhandelen en de gids was vergeten om dat even te helpen herinneren. De dag begon dus helemaal goed! Toen vervolgens kaartjes kopen, naar de kabelbaan toe om naar de muur gebracht te worden, alwaar de gids zei: “I wait in parkinglot, will see you when you back.” Tot zover reisbegeleiding… De muur was gewoon echt indrukwekkend, zoals je op de foto’s kan zien en het weer zat verder ook gewoon helemaal mee, dus heel erg hebben we die begeleiding niet gemist. Heel stuk gelopen/geklautert, tot we bij de andere kabelbaan en de eerder genoemde attractie: de rodelbaan aankwamen! Dat werd dus duidelijk rodelen van de Muur af. Een superbelevenis kan ik je vertellen. Ik had het zelf niet beter kunnen verzinnen eigenlijk. Toen weer gezellig terug met onze gids en chauf, maar we hebben ons maar af laten zetten op Hou Hai, om daar nog even op een terrasje van de zon te genieten.

Verder hebben we natuurlijk ook het zomerpaleis, de verboden stad en nog meer van die toeristische pareltjes gehad, maar afgezien dat het fijn weer was en we leuke gebouwen gezien hebben valt daar zo weinig over te vertellen. Al met al was het gewoon een heel erg leuke en stiekem klein beetje vermoeiende week. Want het klinkt wel allemaal koek en ei, maar een week lang de culturele toerist uithangen (waarvoor je hier om een of andere reden altijd kilometers moet lopen) is gewoon echt vermoeiend. Was blij dat ik weer ff kon zitten op mijn werk toen pa en ma weg waren. Maar ik vond het super dat jullie langs gekomen zijn en we doen het in juni gewoon nog even over als mijn visum nog geregeld kan worden!

Want ja, er stond van de week iets in de krant over studenten die geen verlenging krijgen van hun visum voor de maanden juli en augustus. In jullie krant wel te verstaan, want hier krijg je gewoon te horen dat: “er niks veranderd is aan de visumprocedure en je daarom dus ook geen uitleg krijgt van de overheid.” Wordt dus allemaal nog spannend, want ik wil hier natuurlijk wel blijven voor de Olympische Spelen. Gelukkig heb ik hoe het ook afloopt in ieder geval voor school mijn stage tegen die tijd al afgerond.

Zal ik tussendoor eens even een beetje over mijn werk praten? Ik ben namelijk inmiddels ge-upgrade naar de Executive Floor, om daar als supervisor te werken. Kan ik heerlijk heel de dag op een bureaustoel mensen in en uitchecken en de butlers aansturen om schoenen te poetsen en laundry op te halen. Klinkt als een hele baas hè? Zo voel ik me natuurlijk ook, zeker aangezien mijn directe baas, de executive floor manager, een enorme doos is die zelf helemaal niks kan en begrijpt. Ik heb me inmiddels wel al door de assistent front office manager en de front office manager laten vertellen dat ze mij wel in de functie van executive floor manager denken te zien over niet al te lange tijd. Ben benieuwd, maar het gaat dus in ieder geval van een leien dakje tot nu toe. Ben bezig met front office werkzaamheden en tussendoor projectjes aan het doen om de executive floor een beetje om te toveren tot wat nieuws en up-to-date.

Natuurlijk vindt er verder ook nog geregeld een etentje en een drinkentje plaats zo in het weekend van donderdag tot en met zondag, daar mag je niet mee verschleppen natuurlijk. Maar zo af en toe doen we ook iets actiefs in het weekend en staan dan zelfs enigszins op tijd op. Zo zijn we vorige week naar Happy Valley geweest, dit is een soort disney-aans pretpark, opgedeeld in 5 “provincies” met een eigen thema en eigen attracties. Helemaal fantastisch, afgezien van het feit dat we maar 3 attracties konden doen omdat het zo druk was. Het was namelijk een zondag met een graadje of 25, dat schijnen de Chinezen dus ook gewoon pretpark weer te vinden helaas. Maar we begonnen dus met zo’n boomstam/waterattractie, maar dan met een bootje in plaats van een boomstam en hier word je gewoon wel ECHT nat. Je kón een poncho kopen, maar dat was natuurlijk voor mietjes. We hebben het geweten, alles was nat tot aan de haartjes van mijn…. Laten we het op mijn voet houden…. Daarna nog twee rollercoasters, een waar je onder hangt in een stoeltje en een waar je dus horizontaal onder hangt, best een klein beetje spannend. Toen was het dagje alweer voorbij vanwege de wachttijden van rond de 2 uur. We gaan nog een keertje terug, maar het was een goede eerste keer.

Het afgelopen weekend moesten we er alweer vroeg uit, want om half 10 (nou ja, de bus ging pas om 10 uur, maar als je dat zegt komt iedereen te laat) vertrok de bus naar de Goose ‘n’ Duck ranch. De Goose ‘n’ Duck is een pub in Beijing en die hebben een uurtje rijden buiten Beijing een soort centerparks met huisjes, sport-en-spel enzovoorts. Weekendje all inclusive eten drinken en spelletjes spelen voor 45 euro per persoon. En wat voor een huisjes! We hadden gewoon in elk 4 persoonshuisje waar we met zijn tweeën sliepen een sauna en een jacuzzi (maar die werkte natuurlijk bij mij weer niet). Nou ze hebben het geweten bij de G’n’D ranch, na het tennissen, bowlen en midgetgolfen zijn we een klein beetje aan het drinken gegaan en eindigden uiteindelijk op het podium om zelf een klein liedje te zingen. Dat vond toen later een of andere Chinees niet leuk en die schreeuwde toen door de microfoon iets in de trant van: “Ròòòòòòòòttttt òòòòòòòòpppppp!!!!! En toen was het feestje ineens afgelopen. Dat was voor velen eigenlijk het beste, aangezien er toen al aardig wat zuivere drinkuurtjes achter de rug waren. De volgende dag hebben we het allemaal erg rustig aan gehouden, met name ook omdat het regende als een malle. Dat hield ook niet meer op, dus we hebben er nog maar het meeste van proberen te maken. Het was al met al een geslaagd weekend, waar ik voorlopig nog een hele werkweek voor nodig heb om bij te komen!

Het is alleen op mijn werk ook weer knallend druk, dus heb ik geen tijd om bij te komen. We zitten met een bezettingsgraad van 100% een paar dagen deze week, omdat de AutoRAI hier is. Of in ieder geval niet precies de RAI, maar je begrijpt het wel hoop ik. Het is hier een iets groter evenement als de autorai, waardoor alle hotels redelijk vol zitten. Maar wij zitten er gelukkig vrij in de buurt en zijn een Duits hotel, wat dus Volkswagen, Audi, Daimler enzovoorts aantrekt. Zo kan ik natuurlijk nooit bijkomen! Jullie begrijpen, ik heb het heel erg zwaar hier.

Ik probeer zo snel mogelijk de foto’s er ook op te knallen, maar ik moet er ook nog een aantal bij andere mensen wegkapen, want ik vergeet mijn fototoestel nog wel eens mee te nemen. En als ik hem dan meeneem –vergeet ik– om er feauteaux mee te schieten.

Nou lieve mensjes, ik hoop dat ik jullie weer een beetje op de hoogte heb gebracht van mijn reilen en zeilen en dat dit jullie weer een hoop reden tot reacties/e-mailen enzovoorts geeft. Ik mis jullie allemaal heel erg zo af en toe!


Tsaidjien (je schrijft het niet zo, maar zegt het wel ongeveer zo (doei in het chinees))

Kusje